5.

Zayn od kilku dni nie wychodził ze swojego pokoju, zaszył się tam i płakał w poduszkę. Nie mógł pogodzić się ze śmiercią ukochanej, ale wciąż interesowała go sprawa tej tajemniczej osoby, która do niego pisze. Chciał jakoś do niej dotrzeć.

Nagle do jego pokoju weszła Doniya, przyniosła mu herbatę, którą postawiła na mahoniowej szafce nocnej, po czym usiadła na progu łóżka.

- Jak się czujesz? - zapytała z troską w głosie, patrząc zaniepokojonymi oczami na brata.

- A jak mam się czuć? - warknął, odwracając wzrok od siostry.

- Zayn... - wyszeptała, kładąc rękę na jego kolanie.

- Widziałam dziś państwo Styles, nie odpowiedzieli mi, gdy się przywitałam - oznajmiła, ale Zayn nawet nie drgnął.


Wpatrzony był w zdjęcie Seleny, które stało na szafce obok łóżka.


- Wypij to - podała mu gorący, czerwony kubek z serduszkami.


On zamiast wziąć łyk, po prostu patrzył na naczynie z beznamiętnym wyrazem twarzy.

- Co jest?

- Ten kubek dostałem od Seleny na walentynki rok temu - wymruczał, a na jego twarzy pojawił się smutny uśmiech.
Doniya skarciła się w myślach, że wybrała właśnie ten kubek. Przecież e szafce jest tyle innych!
Spojrzała na brata, po czym opuściła jego pokój. Zbiegła na dół, gdzie jej mama i młodsza siostra Safaa odrabiały lekcje.
- Mamo, ten kubek dała mu ona rok temu! - odparła pretensjonalnie, uderzając lekko ręką o stół.
- Kochanie, zapomniałam - rzekła spokojnie, po czym zwróciła się do Safy - Dokończ sama.
Podeszła do starszej córki i wyszeptała : Myślę, że jest coś, co on powinien wiedzieć, ale ja nie umiem mu tego powiedzieć.
- Co takiego?
- Stylesowie chcą sprzedać dom i wyjechać, zaraz po pogrzebie. Teraz czekają tylko, aż znajdą resztki ciała - mówiła bardzo cicho, ale sama bała się wymówić te zdania.
Nagle usłyszały dzwonek do drzwi, Tricia otworzyła je i ujrzała młodego mężczyznę z dużą paczką.
- Dzień Dobry, mam przesyłkę dla Zayna Malika, proszę tu podpisać - powiedział, po czym podał kobiecie teczkę z dokumentami, które szybko podpisała.

Zayn siedział z wielką kopertą, ale nie potrafił jej otworzyć. Bał się, że to od tajemniczego S. I właśnie dobrze myślał, bo zaraz po ostatecznym otworzeniu zszokowała go zawartość.
Szara, aksamitna sukienka i na niej karteczka: Pamiętasz jeszcze? Buziaczki -S.

To był wyjątkowy dzień dla 17 letniej Seleny, siostry jednego z najpopularniejszych chłopaków w szkole. Ona dopiero zaczynała liceum, on był w nim drugi rok. 22 września, dokładnie dwa miesiące po jej urodzinach. Przyjaciel jej brata, który często wpadał do nich zaprosił ją na randkę. Zayn Malik - typowy Bad Boy, każda dziewczyna w szkole śliniła się na jego widok. Jego kasztanowe oczy potrafiły jednym spojrzeniem spowodować ogromne bicie serca płci pięknej. Sam Zayn poznał Harrego w pierwszej klasie liceum, od tego czasu są nierozłączni. Chłopak często bywał w rodzinnym domu Stylesów, dlatego też poznał Selenę.
I 22 września 2013 Selena siedząc w swoim pokoju nie wiedziała, co ubrać na pierwszą randkę z Malikiem. Przekopała całą szafę, aż w końcu wybrała szarą, aksamitną sukienkę do połowy uda i z długim rękawem. Do tego dobrała cienkie szpilki z paskiem oraz skórzaną kurtkę. Wykonała idealny makijaż, nakręciła włosy lokówką i psiknęła się perfumami Chanel, które dostała od brata na urodziny.
Do swojej czarnej torebeczki schowała wszystkie potrzebne rzeczy, była gotowa na randkę z chłopakiem, który od dawna jej się podoba.
Zbiegła na dół, gdzie czekał już Malik. Wyglądał cudownie, miał na sobie czarne rurki. Białą koszulę i szary krawat. Selena oniemiała, lecz cała czerwona musiała zejść do chłopaka. Rodzice i brat pożegnali parę, która ruszyła w kierunku samochodu Zayna.

Pojechali prosto do ekskluzywnej restauracji. Zjedli po ulubionej potrawie, rozmawiali długo. Czuli się wspaniałe w swoim towarzystwie.
Po kolacji Zayn zabrał ją nad wodospad, siedzieli na kocu opowiadając sobie rożne historie. Wtedy chłopak nachylił się i złożył namiętny pocałunek na ustach brunetki.

Zayn natychmiast odłożył sukienkę, nie wiedział co robić. Bał się, kto mógł zabrać ją z pokoju Seleny?! Zaczął analizować wszystkie opcje. Powiedzieć komuś? Czy samemu rozwikłać sprawę?

4.

Minął tydzień odkąd znaleziono ciało Seleny, jej rodzina i przyjaciele wciąż nie mogą się otrząsnąć. Tragedia, jaka ich spotkała była nie do opisania. Biedna nastolatka została brutalnie zamordowana, jej ciało było poćwiartowane, wrzucone do stawu...

Wciąż nieznany jest sprawca, ale stwierdzono już, że brakuje kilku części jej ciała. Policja ich szuka, a rodzina martwej wstrzymała się z pogrzebem.

Zayn praktycznie nie wychodzi ze swojego pokoju, zaszył się tam i siedzi na łóżku cały dniami. Łzom dał już chyba zbyt duży upust. Oczywiście nie chodził do szkoły, a w takim stanie jego mama nawet go do tego nie zmuszała. Sama wzięła 3 dni urlopu w pracy, by zacząć normalnie funkcjonować.

Malik po długim i bezczynnym leżeniu, płakaniu w poduszkę postanowił coś ze sobą zrobić. Uznał, że musi choć na chwilę udać się do pokoju Seleny. Poczuć jej zapach, jakby ona tam wciąż była. Bo była, w jego sercu, ale to mu nie wystarczało. Musiał mieć ją żywą przy sobie.

Ubrał się odpowiednio, co i tak nie było wyjątkowo spójne, eleganckie. Po prostu zwykłe jeansy, thirt i bluza. W Beaumont nigdy nie było strasznie zimno, ale dziś wyjątkowo śnieg obsypał wszystkie dachy, więc Zayn zmuszony był ubrać kurtkę.

Wyszedł z domu i wielki podmuch wiatru, śniegu oraz zimna otulił jego twarz. Mimo to szedł pewnym krokiem, bo wiedział, że jeśli tam wejdzie to może ona będzie siedziała na łóżku słuchając najnowszej Rihanny, odrabiając zadanie domowe z matematyki, której tak bardzo nie lubiła.

Kilka razy wahał się, czy zapukać, ale w końcu zdecydował się na ten  ruch. Otworzyła mama Seleny - Anne Styles.

- Witaj Zayn, co tu robisz? - wymamrotała chwiejnie, ocierając łzy. Płakała.

- Dzień dobry, mogę wejść do niej? - powiedział, przeczesując swoje włosy jednym gestem ręki.

- Zayn... - załkała mama dziewczyny. - Proszę, nie baw się tak.

- Muszę na chwilę wejść do jej pokoju, błagam panią - powiedział niby pewny, ale jego głos wykazywał błagalny ton. Coś w nim czuło, że to mu pomoże.

Anne otworzywszy szerzej drzwi, przesunęła się do tyłu i wpuściła chłopaka do środka. Ten natychmiast pobiegł na górę, gdzie spotkał się z Harrym.

- Czego tu szukasz? - warknął brat Seleny, popychając Zayna na ścianę.

- Przyszedłem na chwilę, coś się stało? - rzekł lekko oszołomiony Malik, nie wiedział jeszcze co wywołało taką złość u Harrego.

- Jak mogłeś jej nie dopilnować? Leżała tuż obok ciebie! - wysyczał Styles, łapiąc Mulata za koszulkę.

- Harry, zostaw go! - zabrzmiał z dołu gromki głos taty Harrego i Seleny, który stał na końcu schodów.

Styles puścił chłopaka i z wściekłą miną udał się na dół. Natomiast Zayn otworzył ostrożnie drzwi od pokoju Seleny, wszedł do środka. Wszystko było idealne, aż za bardzo.

Gdy był tu ostatnio, panował lekki nieporządek. Kilka książek leżało byle jak na biurku. Łóżko niepościelone, a o innych rzeczach już nie wspomnimy. Ktoś tu sprzątał, ale po co? Nie lepiej zachować Selenę taką jaka była, po co ktoś to sprzątał?!

Łzy Zayna spływały po jego policzku, jak oszalałe. Przez chwilę nie mógł oddychać, aż w końcu położył się na łóżku i przypomniał sobie każdą chwilę, którą tu spędził z Seleną. Wtedy coś podkusiło go, by spojrzał na zdjęcie. To samo zdjęcie, które stało na szafce nocnej teraz leżało na podłodze.

Malik chwycił je i , aż podrzucił do góry, gdy zobaczył, co się z nim stało. Pobita szyba, rozwalona ramka i ten napis...

"Nie płacz, należało się jej -S."

Zayn był w szoku, jak to możliwe? Pamiętał o tym kimś, kto wysłał mu sms, ale przecież myślał, że owa osoba nie ma serca i robi sobie z niego żarty. A jednak nie.

____________________________________________________

Witam was kochani :) Wiem, że rozdział jest krótki, ale taki miał być. Żadna inna scena nie powinna się tu pojawić. Mam nadzieję, że choć trochę się wam podoba ;) Niedługo może pojawi się zwiastun! A i postanowiłam, że nie będę nic zmieniać i łączyć rozdziałów. Niestety, muszą wystarczyć wam takie krótkie, ale za to są wakacje, więc szybko wstawię wam resztę. Na wattpad jest ich 10, więc na razie będzie mi łatwo. A tam wciąż dodaję ♥
Kocham was mocno.
A i ogólnie nie jestem za szczególną promocją, ale jeśli możecie to pokażcie tego bloga znajomym, może się zainteresują. Piszcie o nim na portalach społecznościowych, bo chciałabym, aby było was tu troszkę więcej :)

3.

1 tydzień, 2 dni, 15 godzin i 22 minuty minęły od zaginięcia mojej Seleny. 

Od tego czasu siedzę, jak na szpilkach. Nie mogę spać, nie potrafię się skoncentrować na czymś innym, niż sprawa mojej ukochanej. Zawaliłem test z historii, nie uważam na lekcjach. Moja mama była wzywana do szkoły na rozmowę, ale to nic nie dało. 

Rozmawiam z psychologami, wzywają mnie na przesłuchania. Cały czas żyję tragedią, jaka mnie spotkała.

- Zayn, obiad! - usłyszałem kochany głos mojej mamy, która od godziny siedziała w kuchni, by przygotować moje ulubione danie. 

Zbiegłem po schodach na dół, gdzie moja rodzina właśnie zasiadała do stołu. Ja zająłem miejsce obok siostry Safy.

- Kochanie, zrobiłeś tę pracę z angielskiego? Nie chcę być drugi raz wzywana do szkoły, bo nie odrabiasz zadań domowych - powiedziała spokojnie mama, krojąc kawałek kurczaka. 

- Nie, nie mam na to sił - mruknąłem, grzebiąc widelcem po talerzu jednocześnie powodując wyraz smutku na twarzy moich rodziców.

- Synku, nie możesz zawalić szkoły przez to, co się stało. Jesteś w ostatniej klasie, musisz się przyłożyć. Proszę - wyszeptała moja zatroskana rodzicielka.

 Nie odpowiedziałem nic, bo najzwyczajniej nie wiedziałem co. Wszystko wciąż tkwiło w niewyjaśnionym miejscu, Selena zniknęła, policja jej szuka, ale od dłuższego czasu ślad po niej zaginął. 

2 jebane tygodnie, 1 dzień i 18 godzin.

Zayn siedział na lekcji francuskiego z panią Fernedos, ale nie potrafił skupić się choć na chwilę. Myśli o Selenie, która mogła teraz być więziona w brudnym, zimnym pokoju przez jakiegoś zboczonego szaleńca, zaprzątały jego głowę. Obecnie nic nie zmieniło się w sprawie dziewczyny, policja skończyła przeszukiwanie lasu, w którym imprezowała młodzież, ale niczego nie znaleźli. Próbują natknąć się na nowe ślady, ale sprawa nie idzie po niczyjej myśli. 

Miasto zaangażowało się w szukanie panny Styles, Beaumont jest stosunkowo małe. Wszyscy znają się, jak własną kieszeń i bardzo lubią plotkować. Dlatego też, o historii uroczej brunetki słyszał już każdy. Jej znajomi są wypytywani non stop o to, co działo się podczas owego dnia zniknięcia i , czy policja już cokolwiek zdziałała. 

Powoli dzień zmienia się w monotonie, która wcale nie jest komfortowa. Najbardziej przeżywa rodzina Seleny, jej rodzice żyją w ciągłych stresie. W pracy myślą tylko o swojej córce, po niej wracają do domu i wypłakują się w swoje ramiona. Brat zaginionej obwinia się, że to on był tak blisko, ale zamiast czuwać nad młodszą siostrą upił się i spał twardym snem, gdy ktoś porywał jego małe słoneczko. 

Owszem, Selena i Harry nie zaliczali się do idealnego rodzeństwa, gdy byli młodsi loczek lubił robić kawały swojej małej siostrzyczce, zamykał ją w łazience na kilka godzin. Pyskował do niej, oblewał sokiem, a kiedyś na wakacjach wrzucił do basenu, gdy jeszcze nie umiała pływać. 

Z czasem, gdy oboje z nich dorośli zrozumieli, jak dziecinne to było i , chociaż czasem lubili się "po wkurzać" to kochali się i wskoczyli, by w ogień za swoim rodzeństwem. 

Harry był nadopiekuńczy w stosunku do Seleny, gdy ta zaczęła interesować się chłopcami i imprezami.

Za nim pozwolił jej iść na randkę, musiał dokładnie sprawdzić kandydata swojej siostry. Kiedy poznał nowego wybranka Sel - Zayna, nie ufał mu. Malik wygląda na aroganckiego  bad boy'a, który raczej nie bawi się w związki, lecz "szybkie gierki". Przestudiował go dokładnie, za nim zmienił nastawienie wobec partnera Selly. 

Gdy jednak przekonał się, że Zayn'owi naprawdę zależy na jego siostrze, wyraził zgodę na związek tych dwojga.

Oczywiście samodzielną Selenę nie obchodziło zdanie brata, więc nawet nie zależało jej na zgodzie. Po prostu dbała o swój związek, chociaż jednak, gdy Harry dał im błogosławieństwo ucieszyła się. A nawet bardziej, gdy Styles sam zaprzyjaźnił się z jej chłopakiem.

Harold i Zayn są w tym samym wieku, więc mają lepszy kontakt. Chodzą razem na mecze, grają w jednej drużynie szkolnej w piłkę nożną. 

O tym właśnie pomyślał Zayn, siedząc na lekcji francuskiego. Nie spodziewał się jednak, że nauczycielka poprosi go do tablicy.

Popatrzył na nią zdziwiony, gdy wymówiła jego nazwisko.

- No chodź, a nie patrzysz się, jak głupi do sera - powiedziała energicznie, mrożąc go wzrokiem. Taki obrót akcji nie był mu przychylny.

- Co mam zrobić? - zapytał ochrypłym głosem, zdenerwowany całą sytuacją. Malik niczego się ostatnio nie uczył, a teraz musi odpowiadać przy całej klasie.

- Wpisz do zdań warunkowych na tablicy odpowiednie czasowniki - nakazała pani Fernedos, wiedząc, że uczeń nie poradzi sobie z zadaniem.

(pouvoir) Nous........................ lui écrire, si nous avions son adresse. 


To właśnie sprawiło Zayn'owi ogromny kłopot, nie miał pojęcia, co wstawić. Stał dosyć długo przy tablicy, myśląc nad poprawną formą tego cholernego czasownika pouvoir, ale po prostu nie nauczył się na lekcję i nie miał pojęcia. 

- Nie dasz rady? Jedynka, siadaj - warknęła Fernedos, biorąc do ręki ołówek, którym chciała wstawić chłopakowi przykrą ocenę.

- Proszę pani! Wiem, że cała ta sytuacja prawnie nie usprawiedliwia moich nieprzygotowań do lekcji, ale to była moja dziewczyna do kurwy nędzy! Jeśli ma pani choć trochę serca, to powinna zrozumieć. Mam tego dosyć, do widzenia - wykrzyczał Malik do zaskoczonej nauczycielki. 

Może powinien odpuścić sobie przekleństwa, ale miał rację. Selena była dla niego jedną z najważniejszych osób na Świecie, a teraz zaginęła bez śladu. Nikt nie może od niego oczekiwać, że będzie szczęśliwy i pracowity. 

Dla niego najważniejsza była ona, a nie nauka. Zakochał się w niej po uszy, a niektórzy nie mogli tego zrozumieć - jednocześnie dziwiąc się, że był w stanie zawalić szkołę przez zniknięcie "jakiejś dziewuchy". 

Nie był w stanie wysiedzieć na lekcji tej zimnej suki, więc wyszedł z klasy i energicznie poszedł w stronę wyjścia. Miał ochotę zapaść się pod ziemię, uciec od wszystkiego.

Malik udał się do kawiarni Bando's na 11 ulicy, gdzie zamówił czystą wódkę. Nie miał zamiaru się upijać, więc wziął tylko jeden kieliszek. Potrzebował małego odpoczynku, wiedział że sięganie po alkohol go nie uratuje, ale potrzebował tego. 

Było już po godzinie 6, a Malik nie mógł wrócić do domu. Zapewne jego mama już wie, że zrobił aferę w klasie i ona również będzie chciała mu ją zrobić. Od 4 godzin siedzi w barze, ale nie wypił więcej, niż ten jeden kieliszek. Zamówił około 5 pm tortillę, bo był głodny. Nic więcej. Nie potrafił pić, ponieważ pod wpływem alkoholu nie udzielą mu informacji o Selenie. 

A co, jeśli ją znajdą, będzie mógł z nią porozmawiać. Jednak nie będzie w stanie, bo alkohol przejmie jego ciało i umysł? 

Zayn wracał do domu pieszo, z czego wynikało, że musi przejść obok domu Seleny. Nie lubił tam bywać, odkąd ona zaginęła. Wszystko przypominało mu o dziewczynie...

Gdy wszedł w głąb ulicy Seleny, zauważył światła policyjne i tłumy ludzi. Zaczął biec w kierunku źródła zamieszania, jego pierwsza myśl - znaleźli ją! Lecz, gdy zbliżył się nie widział szczęścia buchającego od osób, a tym bardziej dziewczyny. Była tam policja i ludzie z kostnicy, rodzice oraz brat Seleny stali tuż przy taśmie odgradzającej ogródek Stylesów. Wszyscy klękali z łzami, przerażaniem oraz wściekłością w oczach. Krzyczeli tak samo, jak krzyczą osoby po stracie ukochanych. 

Zayn podszedł bliżej, widział jak wywożą coś na metalowych noszach, w czarnym worku. Myślał, że to sen, nie dochodziło do niego, co się dzieje.

Mama chłopaka z łzami w oczach przyszła do niego nie potrafiąc wymówić słowa, ale musiała powiedzieć mu prawdę. 

- Zayn, ja...Tak cholernie przepraszam...ale Selena nie żyje - dukała przez płacz, sama nie mogła pogodzić się ze stratą. Lubiła dziewczynę swojego syna. 

Zayn czuł, jak jego świat rozpada się na kawałki. Stał nieruchomo kilka sekund, bo nie doszły jeszcze do niego słowa matki. 

- To nieprawda, to pewnie nie jej ciało. Ona musi żyć! - krzyczał, nie wierzył w to, co się dzieje. 

- Synku, musisz się opanować. Wiem, że to okropne, ale... - Trish sama nie wiedziała, co mówić do Zayna, ale nie mogła go zostawić samego.

Malik upadł na kolana, jego serce biło, jak oszalałe. Nieokrzesany ból posiągł go w całości, łzy lały się strumieniami. To było najgorsze, co mogło go spotkać. On nie ma już po, co żyć, bo jego życiem była Selena. Jej martwe ciało wkładano do busa z kostnicy, rodzina dziewczyny krzyczała z bólu, tak samo jak i on. To strata nie do opisania...Malik wydzierał się, że to nie może być prawda, że jego ukochana żyje. Lecz wszyscy wiedzieli już, iż Selena Marie Styles nie żyje.

Została wrzucona do małego stawu za swoim domem. Nie wiadomo jeszcze, jak dokładnie zginęła, ale oficjalnie stwierdzono, że jest martwa. Ciało nastolatki było zmasakrowane, ale dało się rozpoznać, iż to właśnie Selena. 

Ludzie z żalem w sercach powoli się rozchodzili, dla nich to również była tragedia. Prawie wszyscy ją lubili, była taka wspaniała. Niestety, ktoś tego nie rozumiał...

Zayn klęczał na ziemi, płacząc niebo głosy. Miłość jego życia, z którą jeszcze skrycie chciał planować przyszłość - nie żyje. Na domiar złego telefon w jego kieszeni zabrzęczał w dość nieodpowiednim momencie 

Ze wściekłością wyciągnął urządzenie, widząc sms od zablokowanego numer. Otworzył go i zobaczył, coś czego nigdy by się nie spodziewał. 

"Witam w mojej własnej grze, sukinsynie -S."

Zaraz, zaraz...Co to mogło oznaczać? Przecież nic się teraz nie zgadzało...Ktoś robił sobie z niego żarty, czy co? To wciąż pozostanie niewyjaśnione.

_______________________

Witam was po 3 i jakże najważniejszym rozdziale :) Selena nie żyje...Ale kim jest S? Nie zniechącajcie się, że jest tak, jak w PLL, bo naprawdę tu tylko 1/8 będzie podobna ;) 1550 słów!! o matko święta...Chyba najdłuższy, jaki napisałam O.o Proszę was gwiazdkujcie i komentujcie!! ♥♥